'White Winter Hymnal'

Met mijn nieuwe woensdagavondkoor zingen we op deze laatste repetitie voor Kerst wat kerstliedjes. Zo zingen we 'White Winter Hymnal' van Robin Pecknold, gezongen door de Amerikaanse acapella-groep Pentatonix. Gelukkig zonder het klappen. Mooi liedjes wel, maar mijn hemel. Natuurlijk is er geen audiobestand van, dus ik kan niet instuderen.

Elk nieuw koor is even doorbijten, zegt de Bayerische Freundin. Elk koor heeft zijn eigen gewoontes en administratie en communicatie. Die openbaren zich in een paar maanden aan je. Er is niet iemand die je een introductiecursus geeft.

Roodborstje

Gisteren was ik op de tuin een beetje struiken aan het knippen en er hipte almaar een roodborstje om mij heen. Altijd weer inspireert hij/zij tot een tekening.

Van de site Onzenatuur.be:
'Een van de vogels die graag alleen leeft is het roodborstje. Deze vogel wordt wel eens ‘de vriend van elke tuinman’ genoemd. Roodborstjes voeden zich met allerlei zaken die in onze tuinen te vinden zijn. Als je een regenworm serveert, komen sommige roodborstjes die zelfs met plezier van je tuintafel pikken. Het roodborstje profiteert hier vooral in de herfst en winter van. Tijdens deze periode zijn andere vogels al lang gestopt met zingen, maar het roodborstje gaat door. Ze verdedigen hun territorium met veel enthousiasme en vliegen levendig rond. Dat is ook begrijpelijk: zonder een ‘eigen plekje’ kunnen ze al na enkele weken sterven. Als twee roodborstjes elkaar kruisen, kunnen er hevige gevechten ontstaan. Enkel tijdens het broedseizoen tolereren ze elkaar. Eens de jonge roodborstjes uitvliegen, gaan moeder en vader onmiddellijk uit elkaar.'

Gnocchi traybake

Een heerlijk snel makkelijk recept met gnocchi uit het koelvak, stukjes biologische kip, broccoli, tomaatjes, pesto, mozzarella. Alles mengen en een half uur in de oven. Dan verse basilicum erover.

Recept: https://www.boodschappen.nl/recept/gnocchi-traybake-met-pesto-broccoli-en-kip/

Im Garten

Ben al een tijd niet op de tuin geweest. Koud en nat en verval, niet meteen mijn favoriete plek momenteel. Bobby wil de picknicktafel in het huisje zetten, zodat hij minder verweert, mar  ik wil dat liever niet. Dan is het niet gezellig meer, zie rechtsonder op de foto. Ik heb toch de illusie dat ik me er terug kan trekken. Nu heb de tafel toch maar even schoongeboend, en droogt hij een weekje binnen. Dan gaat hij weer naar buiten met een zeil erover. 

Verder moet ik de komende week nog maar wat snoeien. De druif, de bramen, de vlinderstruik, de monniksstruik. En het bruine blad op het terras verwijderen. En de 'akkertjes' (borders) omspitten. Winterklaar maken. Dan is de schok komend voorjaar minder groot. 

En misschien een string met kerststerretjes kopen? En de Glühwein uit het kerstpakket hier naar toe?

Gelukkig zijn

Gelezen: 'Als je honderd wordt kun je net zo goed gelukkig zijn' door de 87-jarige ZuidKoreaanse psychiater Rhee Kun Hoo, een bestseller in 16 landen. Ik weet niet meer waar en wanneer ik erover gelezen heb, maar het moet me aangesproken hebben, in elk geval de titel, want ik heb het gereserveerd in de bibliotheek. 

Het is fijn om te lezen. Hij is zijn leven lang een hardwerkende psychiater geweest die iets als ggz op poten heeft gezet in Zuid-Korea. Het is een land met een grote oorlog achter de rug is in de jaren vijftig, waar deze man ook nog in mee gevochten heeft en later heeft hij nog in de gevangenis gezeten. Koreanen moeten keihard werken en carrière maken. Het is allemaal nog wat extremer dan hier. 

En dan het pensioen. Je telt niet meer mee. Je vroegere functies en titels doen er niet meer toe. De mensen luisteren niet meer naar je. Je krijgt lichamelijke kwalen. Naarmate je ouder wordt gaan meer familieleden en vrienden dood. Dat is het universum waar je in leeft. (Hij is wel 20 jaar ouder dan ik). Hij schrijft er op een heerlijk milde manier over. Zorg dat je plezier hebt. Daarbij benadrukt hij dat hij niet altijd maar door plezier heeft, maar dat zijn streven is plezier te hebben. Zorg dat je geniet. Zorg voor een sociale omgeving. Zorg dat je de mensen blijft die je mist. Ga wat plezierigs met ze doen. Als je wrok voelt jegens mensen, probeer ze te vergeven, want je hebt er vooral zelf last van. Vergeef  ook jezelf. Mild en kalm leven. Het is een mooi boek. 

Chansons!

Gekeken naar de eerste aflevering van het programma 'Chansons!' van Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemps. Rob Kemps ken ik niet, hij is zanger, presentator, entertainer. Hij is brein en zanger van de krankzinnige carnavalskraker  'Van Links Naar Rechts' van de Snollebollekes. En liefhebber van het Franse chanson.

Hoe we er bij komen om dit nu te kijken?  Sinds Bobby de smartphone heeft ontdekt is hij langzaamaan een aantal apps gaan ontdekken en waarderen, waaronder Spotify. Bij Spotify is hij lange playlists gaan maken van al zijn honderden lp's en cd's. Eerst van de popmuziek uit zijn jonge jaren, waanzinnig veel popmuziek, en nu meer gedetailleerd naar genre. Het gebeurt allemaal op mijn account dus ik ben er getuige van.

Onlangs heeft hij een lange playlist met 'luisterliedjes' gemaakt, een bonte verzameling in allerlei talen. Die luisterden we laatst random in de auto naar en van Kleef. En toen kwam het idee op om naar de serie  'Chansons' te gaan kijken. 2021 was dat, een jaar voor de 'val' van Van Nieuwkerk in november 2022. Twee grote chanson-liefhebbers struinen door Parijs, op zoek naar verhalen en muziek en couleur locale. Ontzettend aanstekelijk enthousiast. De eerste aflevering gaat over Parijs, het chanson en Edith Piaf.

https://npo.nl/start/afspelen/paris_2

Uit het kerstdak

In Trouw een verhaal over de aantrekkingskracht van (Duitse) kerstmarkten. De (vrouwelijke) dominee van de Gedächtniskirche in Berlijn reflecteert over het grote verschil tussen het kerkbezoek aan haar kerk en dat aan de kerstmarkt. Bij haar zitten op normale zondagen nog honderd mensen in de kerk, maar in de andere kerken in de stad slechts enkele tientallen. Alleen op Heiligabend zitten alle kerken bomvol. Elke werkdag moet zij zich een weg banen door die drukke kerstmarkt naar haar lege kerk toe. De geurende warmte van de kerstmarkt wint het volgens haar duidelijk van de gebruiken en omgangsvormen in de protestantse kerk, is haar conclusie. De mensen willen liefde, warmte en gezelligheid. En het is heel Duits. Buitenlanders die je niet op de Kerstmarkt.

Ik heb me altijd verre gehouden van kerk, kerstbomen en kerstmarkten, maar tegenwoordig probeer ik ietwat mee te bewegen, gestimuleerd door Zus4 in MeckPom en de Bayerische Freundin. 'Ik ken al die kerstliedjes niet, fluisterde ik zaterdag tegen de Bayerische Freundin bij het Pop-up Choir. Ik stond er wat stijfjes te midden van al die mensen die stralend uit hun kerstdak gingen. Met kerstmutsen op en lichtsnoeren om hun nek.

Toch groei ik geloof ik langzaam in de seculiere kerst. Het kerstmarktje in Kleef met de beker warme Glühwein was best leuk zo voor een kwartiertje. Ik heb de Glühweinbekers (rood met een gouden engeltje erop) aan de Bayerische Freundin cadeau gedaan en ze was er héél blij mee. Nu kan ik kersteten uitkiezen en maken, waaronder een voorgerecht voor tien op Tweede Kerstdag. Kerst. Je doet wat je kan.